Mannelijke kwetsbaarheid - een moeilijke bevalling
Waarom is het voor een man toch zo moeilijk om zijn emoties te tonen, bijvoorbeeld door te huilen? Dan ga ik terug naar onze kindertijd waar het niet ok was om te wenen op de speelplaats … of alleszins vochten we ertegen want ‘jongens wenen niet’.
Volgens Darwin was het zelfs zo dat wenende mannen nergens ter wereld werden gewaardeerd. Spelen er misschien culturele verschillen? Uit meerdere studies blijkt dat in landen met een hoge welvaart wenen heel normaal is en dit waarschijnlijk door de grotere vrijheid die men geniet. De tijd dat er het meest gehuild wordt is tussen 18 en 22h ‘s avonds. Lekker thuis en misschien wel alleen.
In eerste instantie is wenen een ‘cry for help’ en begin ik te denken dat daar het schoentje wringt want ook dat is natuurlijk not done voor de über-man. Wij vragen niet om hulp, laat staan dat we er voor gaan janken.
En wat met de vraag of mannen effectief minder wenen dan vrouwen en dus het tonen van diepe emoties bewust trachten te beperken? Wat weten we hier eigenlijk rond?
In Nederland hebben ze een expert rond dit topic, Ad Vingerhoets, klinisch psycholoog en verbonden aan de universiteit van Utrecht en auteur van het boek ‘Why Only Humans Weep: Unravelling the Mysteries of Tears’. Door zijn research kunnen we een aantal bevindingen op een rijtje zetten:
Mannen hebben blijkbaar grotere traanbuisjes waardoor bij het opwellen er minder snel een traan over de wangen rolt
Testosteron doet ook zijn ding: patiënten met prostaatkanker die behandeld worden met hormoonremmers worden vaker emotioneel
In een vrouwelijke traan zit een hoger gehalte prolactine (tot 60% meer) dat geproduceerd door de hypofyse - die speelt een rol in onze emoties
Tot de puberteit zou dit hetzelfde zijn bij jongens en meisjes. Het is in elk geval een manier om het verschil rond wenen tussen vrouwen en mannen biologisch te verklaren … it’s just a thing!
Goed, dus als het over wenen gaat is het een ‘gewoon’ biologisch verklaarbaar verschil. Maar het hoeft uiteraard niet altijd tot wenen te komen, hoe zit het met het verbaal uitdrukken van je gevoelens als man?
Weet je dat onderzoek heeft aangetoond dat een vrouw 13.000 meer woorden per dag uitkraamt dan een man ... Dat zijn 50 pagina’s meer woorden en mogelijke uitdrukkingen van emoties … per dag! De gemiddelde man weet onbewust dus dat wanneer het over emoties gaat hij zich op glad ijs begeeft. En misschien dat hij er daarom liever voor kiest om niet op dat gesprek in te gaan.
250.000 jaar evolutie heeft ons ook niet echt geholpen. De man stond nu eenmaal in om de groep te beschermen tegen de vele natuurlijke grillen. Het was hij die het verschil kon maken tussen leven en dood. Dat lijkt nu allemaal wel wat makkelijker vanuit onze luie stoel maar het zit nog steeds in onze genen, zelfs na zo’n lange tijd. Ook nu is ‘de groep’ gebaat bij een man die het hoofd koel kan houden en zo vooruitgang kan boeken voor iedereen. We hebben een leider nodig met focus, afleiding is niet gewenst, nog steeds niet.
Een man heeft wel degelijk een manier om zijn gevoelens te uiten hoor. Of om in te gaan op die van jou … absoluut. Net zoals hij van jongs af aan is opgeleid wil hij gewoon iets doen om ‘het probleem’ op te lossen. Praten niet zo zeer, neen, wel in de actie gaan en hup met de geit. Ook al slaat dit helemaal nergens op voor jou als partner, hij wil er iets aan kunnen doen.
Wil dit nu zeggen dat wij als mannen geen fluit weten van omgaan met onze gevoelens? Is het in deze eenentwintigste eeuw niet normaal dat mannen zich wat kwetsbaarder opstellen? Het antwoord is eenduidig ‘ja’. Wat vroeger met het woord kwetsbaarheid geassocieerd werd was ‘zwakte’ en onze maatschappij stond dit niet toe voor de man. Niemand heeft interesse in een ‘zwak’ persoon.
Gelukkig leven we vandaag in een maatschappij die - nog niet volledig - meer open staat om je mannelijke emoties te tonen en te verwoorden. Je zal zien als man (en vrouw) dat wanneer je hier meer open voor stelt dat dit vruchten zal afwerpen. Het laat je toe om dichter bij jezelf te komen en dus ook dichter bij je partner, kinderen of familie.
De man die dit kan is de man die ik best wil zijn. Weg met het juk van alouds, gedaan met stoer te zijn als het tegenzit, wenen (ook al is het van nature voor ons niet makkelijk) mag!
Het staat mijn rol als vent helemaal niet in de weg, integendeel dus.
Steve: “Ik ben een Enneagram type 8 (SX) en heb best wel wat tijd en energie nodig gehad (en nog) om zelf tot deze conclusie te komen. Als professioneel coach ben ik goed geplaatst om hier met andere mannen mee aan de slag te gaan. Mail: steve@youbility.coach
